by xenia!

Σάββατο,πτώμα μετά από 9 ώρες δουλειά αλλά πολύ ήρεμη κατά τ'άλλα.. Καλά να περνάτε με παρέα η' και με μόνη παρέα τον εαυτό σας... ;)

"alone we stand,together we fall apart" λοιπόν..

παρέα με freedom fm .. :s

Skinny Whales - Black Doors

Σάββατο βράδυ, αν και τo σιχαίνομαι λόγω της πολυκοσμίας οφείλω να παραδεχτώ πως όλα φαίνονται πιο ωραία αυτή τη μέρα.. είναι σαν αυτά τα πράγματα που λέμε πως αγαπάμε να μισούμε..Καλά να περάσουμε λοιπόν!:)

And when the weekend's here
It's time to drink some beer
And the work is left behind

΄

Είναι Παρασκευή λοιπόν,ξενύχτια με την καλή έννοια επιτέλους!;)

Ετοιμάζομαι να βγω βάζοντας ένα τραγούδι που αν και μελαγχολικό με εκφράζει αυτό το καιρό. (killers? περιέργο αυτό για μένα!) καλά να περάσετε!:)

Ξενύχτησα τόσες μέρες για το μάθημα σχεδιασμού του πανέτσου το οποίο ακυρώθηκε σήμερα! Γλυκόπικρα συναισθήματα γιατί είχα δουλέψει, ας είναι... θα απολαύσω τη μέρα μου! Καλημέρααααααα!

jj - still

Μου άρεσε πολύ γιατί παρ'όλο που ζούμε σε μια @#$%κοινωνία δε χάνουμε το χιούμορ μας...

I'll leave today

Cause there's nothing left to keep me here

I'll fade away

I'll turn my back and disappear

Γιατί αυτό το τραγούδι όσο καταθλιπτικό και να ακούγεται με κάνει να ταξιδεύω και να σκέφτομαι τα ωραία που έρχονται... :)

Το πτυχίο - Γιώργος Γελαράκης

This is how university life is!!

http://youtu.be/Lll-voUKiQU

Εργασία και Χαρά

Προφανώς η δράση του αρχιτέκτονα δεν είναι αποκομμένη από τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της εποχής. Η σημερινή αρχιτεκτονική αδιαφορεί για αυτές και στρέφεται προς μια νέα συνθήκη, της σύγχρονης εποχής η οποία χαρακτηρίζεται από μια κουλτούρα υπερκαταναλωτισμού. Αυτή η διαλεκτική σχέση είναι αναμενόμενη καθώς η αρχιτεκτονική πάντα ακολουθεί το συμφέρον των ισχυρών. Στο σήμερα σε μια κοινωνία που βασίζεται στην ελεύθερη αγορά συμφέρον αποτελεί ο καταναλωτισμός. Πέρα όμως από την προώθηση της κατανάλωσης ο αρχιτέκτονας γίνεται ο ίδιος η μάρκα. Και την πρωτιά την παίρνει ο Rem Koolhaas όταν αναλαμβάνει να δημιουργήσει μια νέα εποχή στο χώρο του marketing της Prada. Στην πραγματικότητα ο αρχιτέκτονας δεν δουλεύει για τη μόδα «γίνεται ο ίδιος μόδα και συνεπώς μάρκα, εγγύηση για να σφραγίσει ένα κομμάτι της πόλης, ένα μουσείο, ένα κατάστημα, ένα νησί του Ντουμπάι ωσάν να ήταν ένα κοντομάνικο»[1].  Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του Manhattan. «Είκοσι πέντε εκατομμύρια τετραγωνικών μέτρων εμπορικοί χώροι έχουν προβλεφθεί στο Μίντταουν, στο Μάντισον Σκουέρ Γκάρντεν, στη μελέτη επέκτασης του πανεπιστημίου Κολούμπια στο Χάρλεμ, που προκάλεσε την οργή των κατοίκων οι οποίοι απειλούνται με μαζικές εξώσεις […] είναι μια φαινομενική αντιδικία που έχει να κάνει με τη μετατροπή του Μανχάταν σε επώνυμη μάρκα, σε μια πλατφόρμα διασπαρμένη με αρχιτεκτονικά μνημεία προς κατανάλωση όπως ολόκληρο το σύστημα του σόπινγκ προς στο οποίο η Νέα Υόρκη μοιάζει να πλησιάζει και να απομειώνεται επικινδύνως. […] Μάζες κατοίκων εξωθούνται να μετακινηθούν αλλού, το Μανχάταν θα απολέσει τον πολύμορφο και λαϊκό χαρακτήρα που διατηρούσε για δεκαετίες μεταπολεμικά, η ζωή θα μετακινηθεί εκεί όπου οι κοινότητες και οι κάτοικοι έχουν περισσότερο χώρο για να εκφραστούν κα να ανασυγκροτηθούν. Και η αντιδικία γύρω από την αρχιτεκτονική θα παραμείνει στείρα, ανούσια, γιατί οι πόλεις έχουν φτιαχτεί από άλλη πάστα. Σίγουρα μπορεί να ενδιαφέρει τους οπαδούς των διαφόρων άρκισταρ -όρος αλιευμένος από ένα ιδιοφυές βιβλίο των Γκαμπριέλλα Λο Ρίκκο και Σιλβάνα ΜΙκέλι- το ποιος θα αναπαραστήσει καλύτερα την μεταμόρφωση του Μανχάταν σε πρωτεύουσα του σόπινγκ και των επώνυμων μαρκών, με την ψευδαίσθηση μιας μεταμοντερνικότητας διάφανης και συνειδητοποιημένης. […] και συνεχίζει παρακάτω ο Cecla με τη δήλωση του Rem Koolhaas […] σύμφωνα με την οποία ο μοναδικός προορισμένος σήμερα χώρος για τους πολίτες είναι το σόπινγκ, μοναδικός τρόπος έκφρασης της δημοκρατικής συμμετοχής.»[2]

---

[1]Celca, la Franco, Ενάντια στην Αρχιτεκτονική, Μετάφραση Μιτζάλης Νικόλας, Το Δόντι, Πάτρα 2009, σελ.35

[2] ό.π. σελ.23 - 24

Με αγάπη....

είναι το ιδανικότερο μου τραγούδι για πρωινό ξύπνημα.. Και ο αγαπημένος μου στίχος του τραγουδιού: "we mostly work to live,until we live to work" Μεγάλη αλήθεια...

Καλωσόρισμα...

Σε όλα τα νέα μέλη του blog αφιερώνω ένα αγαπημένο μου ρεμπέτικο κομμάτι, του Μάρκου Βαμβακάρη, για το καλωσόρισμα!! Καλά ξενύχτια να έχουμε και ας γράφουμε καμιά σκέψη, μην ανεβάζουμε μόνο βιντεάκια...  

Τη βρήκα ευφυέστατη την εικόνα! είναι το τι θα ήθελα να ακούσω κάθε φορά που ξυπνάω το πρωί μετά από μόλις 2-3 ώρες ύπνο! (διορθωσα την ανάρτηση γιατί δεχόμαστε απειλές λόγω γκρικλίς από τη διαχειρίστρια του μπλογκ! Η χούντα δε τελείωσε το '73!!!)

'The Irrepressibles' - 'In This Shirt' ( From The Film 'The Forgotten C...

Από την Φαίδρα με αγάπη :P

Παραμύθι χωρίς σύνορα....

Μια φορά κι ένα καιρό… ήταν η  κοκκινοσκουφίτσα.. καθώς έτρεχε να πάει στη γιαγιά της, έκανε ρεκόρ στο 200άρι και αποφάσισε να ασχοληθεί με τον στίβο.. Όμως επειδή μέχρι τότε το ρεκόρ το είχε η Χιονάτη, οι εκδότες των παραμυθιών φοβήθηκαν για σκάνδαλο και βάφτισαν την κοκκινοσκουφίτσα χελώνα και την Χιονάτη λαγό..

Το κόλπο αυτό, ξεγέλασε και τον κακό λύκο ο οποίος έχασε την κοκκινοσκουφίτσα και την έψαχνε….την έψαχνε.. μέχρι που έφτασε έξω από το σπίτι που έμεναν τα 3 γουρουνάκια.

Αχά! Σκέφτηκε.. Ευτυχώς τα 3 γουρουνάκια είχαν πονηρό μυαλό και μεταμφιέστηκαν σε σωματοφύλακες!

Μια και δυο λοιπόν, οι τρεις σωματοφύλακες, έδεσαν τον λύκο και τον πέταξαν σε ένα λιβάδι όπου έβοσκαν τα 7 κατσικάκια…

Πανικοβλήθηκαν τα κατσικάκια.. Τι θα γινόταν άμα λυνόταν ο λύκος;.. έφυγαν από το λιβάδι τρέχοντας και μπήκαν σε ένα σπίτι όπου βρήκαν 7 κρεβατάκια, 7 σερβίτσια, 7 καρέκλες, και 7 φορεσιές νάνων.. Έβαλαν τα ρούχα κι έτσι ο λύκος δεν θα υποψιαζόταν 7 νάνους…

Ντυμένοι νάνοι όπως ήταν,  χωρίς κανένα φόβο πια, πήγαν να παρακολουθήσουν αγώνα στίβου.. Μόλις τους είδε η Χιονάτη, από τη χαρά της, σταμάτησε να αγωνίζεται και κάθισε μαζί τους στην εξέδρα… Αγόρασε και μια μηλόπιτα από μια πλανόδια .. που σα να είχε περίεργη γεύση.. λέτε να είχε δηλητήριο μέσα;

Πήγε αμέσως στην τουαλέτα κι έκανε εμετό.. Κρίμα…λερώθηκε το φόρεμά της!

Έτσι βρώμικη που ήταν, την είδε η καλή νεράιδα, και νόμιζε πως είναι η Σταχτοπούτα…… ε……..και φτάνει τώρα….

έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!!!

θέλετε και συνέχεια;

ξαφνικά ακούστηκε το ρολόι ντουν, ντουν, ντουν…. ήταν 12! Το αμάξι της σταχτοπούτας έγινε αρβίλα.. πετάγεται ένας γάτος από την γωνία και λέει: “επιτέλους! βρήκα το δεξί μου παπούτσι!! Θα θελα να ξερα πώς βρέθηκε εδώ!!

Δεν είχε έδεσε όμως καλά τα κορδόνια του ο παπουτσωμένος γάτος και σκόνταψε και χτύπησε τη μύτη του.. Έψαξε για γιατρό, αλλά 12 τη νύχτα, τι να βρει; Ένας καλός ξυλουργός τον λυπήθηκε, τον περιέθαλψε και του έβαλε μια πολύ όμορφη ξύλινη μύτη….. Του έδωσε και όνομα: Πινόκιο!

Εεεε τώρα όντως φτάνει!!!

1η Νύχτα αϋπνίας...

Οι Μαύροι Κύκλοι είναι ένα blog στο οποίο θέλουμε να γράφουμε τις σκέψεις μας όταν μας καταδιώκει η αγρύπνια. Αυτό αποτέλεσε έμπνευση διότι έχουμε περάσει άπειρες ώρες μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή παρακολουθώντας είτε κατεστραμμένα video στο you tube είτε διαβάζοντας χαζοχαρούμενα κειμενάκια ή ακόμα χειρότερα παίζοντας παιχνιδάκια στο internet. Όλα αυτά μας αποχαυνώνουν! Έτσι λοιπόν σήμερα το βράδυ αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε ένα blog στο οποίο θα γράφουμε τις σκέψεις μας και τις ανησυχίες μας και ο,τι θέλουμε τέλος πάντων με στόχο να περνάμε πιο επικοινωνιακά τις ώρες που ο Μορφέας αρνείται να μας δεχτεί στην αγκαλιά του (μην ξεχνάτε ότι είναι μικρές οι ώρες, και σ αυτές τις ώρες η κάθε βλακεία επιτρέπεται). Προφανώς σε όλη αυτήν την έμπνευση-μπούρδα θέλουμε να μας γράφετε ο,τι σας κατεβαίνει στο κεφάλι αλλά με ρέγουλα... 

Και αφού σας εξηγήσαμε το λόγο σύνθεσης των Μαύρων Κύκλων παραθέτουμε τους στοίχους του Θανάση απ την Αγρύπνια...

Αγρύπνια, αψηλάφητο ζώο
Δίχως μια στάλα στοργή,
σ' όσους διψάν για χίμαιρες, γέρνεις
την κούπα σου που 'ναι πάντα αδειανή.


Κι ενώ περνά η νύχτα κατάλευκη,
βροχερή σαν Κυριακή,
ξέρω γιατί, στ' αυτί που σπαράζει,
χιμάς και γλύφεις σαν το σκυλί.


Δεν αγαπάς, αφήνεις τους ψύλλους σου,
τους ήχους που φτάνουν από μακριά
αγρύπνια, κακόφωνο όργανο,
που αλέθεις των εκλεκτών το «ωσαννά».


Αγρύπνια, της κόλασης κήτος,
είναι το φιλί σου φωτιά.
Αφήνει μια γεύση από σίδερο,
που 'χουν ξηλώσει από καράβια παλιά.

Και ένα κομμάτι από τον φίλο μας τον Νίκο που έχει αύριο πρωί - πρωί μάθημα!!!

Ακόμα 2 κομμάτια από τον Άρη... Γεια σου Άρη!!

Κάποιος φίλος μας είπε: "...είχα μιζεριάσει στο σπίτι και έλεγα τι σάπια μέρα τι σάπια φάση στη ζωή μου παλιά έβρισκα πολλά πράματα ωραία και τώρα δε μου κάνει εντύπωση τίποτα...

και βγαίνω στην βεράντα και να σου ένα φεγγάρι μάλλον πανσέληνος ε και να μην ήταν, για μένα ήταν πανσέληνος και μου έφτιαξε κάπως τη διάθεση... 

that's all folks... απλά γι αυτά τα μικρά πραματάκια"

Με κείνα και με τούτα η ώρα πήγε 6:05 πμ ....
Παίδες Καλημέρα και για μας.... καλή ξεκούραση!


και μία τελευταία "δήλωση" από ένα φίλο λίγο πριν πάμε για νάνι: "εγώ πάλι βλέπω ταινίες οπότε δεν ανήκω σ αυτές τις κατηγορίες, θα δω την ταινία μου κι άσε τους άλλους να σχολιάζουν..."